„СВЕТИ НИКОЛА“ – црква во с. Љуботен (Скопско), изградена во 1337 г. со средствата на властелинката Даница. Во основата црквата има форма на впишан крст во правоаголен простор, со купола што се опира врз четири четвртести столбови. Олтарната апсида од внатрешната страна е полукружна, а од надворешната петострана. Градена е од приделкан камен, тули и малтер. Фасадите се украсени со керамопластична декорација. Фрескоживописот е тешко оштетен затоа што црквата долго време била откриена и напуштена. Од преостанатиот фрескоживопис може да се заклу-Црквата „Св. Никола“, с. Варош, Прилепско (ⅩⅠⅠ – ⅩⅤⅠⅠⅠ в.) Фреска: „Ругање Христово“ во црквата „Св. Никола“, с. Варош, Прилепско (1298) рабната црква, со употреба на градежен материјал што се разликувал од претходниот. Непознатите градители имале сосема поинакви концепции во врска со употребата на каменот и тулите, така што горната половина на црквата со својата богата керамопластична декорација е впечатлив пример во средновековната црковна архитектура во Македонија. Фрескоживописот од времето на обновата (1298) е дело на непознат зограф, а по својата иконографија и композиционите решенија, богатиот и жив колорит, спаѓа во редот на најдобрите остварувања во средновековната уметност. ЛИТ.: Ф. Месеснел, Црква „Светог Николе“ у Марковој Вароши код Прилепа, „Гласник Скопског научног друштва“, ⅩⅠⅩ, Скопље, 1938, 37–52; В. Ј. Ùуриђ, Византијске фреске у Југославији, Београд, 1974; К. Балабанов – А. Николовски – Д. ќорнаков, Споменици на културата на Македочи дека е работен од талентиран зограф, кој добро ги познавал достигнувањата во сликарството на епохата во којашто живеел и работел. Меѓу насликаните светители во цел раст и вообичаените композиции што ги илустрираат Чудата Христови, се насликани и портретите на семејството на цар Душан. ЛИТ.: В. Петковиђ, Преглед црквених споменика кроз повесницу српског народа, Београд, 1950, 178; К. Балабанов – А. Николовски – Д. ќорнаков, Споменици на културата на Македонија, Скопје, 1980, 29. К. Б.