МАКЕДОНСКО ПРОГРЕСИВНО ДВИЖЕЊЕ ВО АРГЕНТИНА (1932–1939). Почнало со основањето на првата Македонска прогресивна група во Буенос Аирес (почеток на 1932), со цел да ги обедини македонските иселеници во Аргентина „под чистото знаме на македонскиот револуционерен идеал издигнат од Гоце Делчев за национално ослободување на Македонија и идеалот на новото македонско националноослободително движење ВМРО(Об), ослободување и обединување на Македонија во независна Македонска Република“. Македонски прогресивни групи (1935) биле основани во Комодоро Ривадавија и во Рио Негро. Во Буенос Аирес бил печатен в. „Македонски глас“, орган на Движењето. ЛИТ.: Михајло Миноски, Организирање и организации на македонското иселеништво во Аргентина (1906–1941), Зб. Иселеништвото од Македонија…, Скопје, 2004. М. Мин. „МАКЕДОНСКО СÎЗНАНИЕ / МАКЕДОНСКО СОЗНАНИЕ“ (Виена, Австрија, 15. ⅩⅠⅠ 1923 – 1. Ⅺ 1926) – орган на македонската слобода и интереси, од год. Ⅱ орган на Македонската федеративна организација. Излегува двонеделно, а потоа неделно, на бугарски јазик, но одделни статии и на македонски, француски и германски. Редакциски одбор: Кочо Хаџириндов, К. Терзиев и Георги „Македонско с”знание“, весник на Македонската федеративна организација во Виена (1923-1926) Карамитрев, во соработка со Н. Јуруков, д-р Ф. Атанасов, С. Ковачев, Кл. Размов и др. Во зависност од меѓународните околности и национално-политичките промени во македонското движење, лавира и концепцијата на весникот. Тоа е главно орган на интелектуалците од Македонската федеративна организација што се бори „против орудијата на големобугарскиот империјализам од групата на Т. Александров, А. Протогеров и Ив. Михајлов“, а по создавањето на ВМРО(Об) и излегувањето на сп. „Македонско дело“ (1925), и против „агентите на Третата интернационала“. Во еден период е на позициите за обединета Македонија во рамките на Југославија, но наскоро се враќа пак на линијата за револуционерна борба и за автономија на Македонија. Посебно значење имаат бројните прилози на македонски јазик. Тоа го објаснува и Г. К. во статијата „Чера, денеска и утре“ (1924): „Федеративните идеи ќе станат плот од плотта на нашиот народ само тогаш, кога тие ќе му се изнесат на достапен јазик, затоа молам дајте $ гласност на статијата напишана на западномакедонското наречје“. А во статијата „Позивот на интелигенцијата“ (1926) авторот мисирковски укажува: „Македонскиот ум не соумеа да царува во себеси, затоа тој денеска на друг му робува и ќе му робува сè до тогаш додека тој не ги сконцентрира своите сили за создавање своја култура; инаку македонското прашање ќе биде вечно во рацете на онаа интелигенција што засекогаш се сврзала со бугарското, српското и грчкото воспитание; македонското движење нема да постои, а ќе има спор и натпревар за Македонија од страна на Грците, Србите и Бугарите“. Во весникот соработува и К. Мисирков (под псевдонимот К. Пелски). ЛИТ.: Д-р Боро Мокров, Развојот на македонскиот печат и новинарство (од првите почетоци до 1945 година), Скопје, 1980, 138–141; Блаже Ристовски, Историја на македонската нација, Скопје, 1999, 539–542. Бл. Р.