ДОБРЕЈШОВО ЕВАНГЕЛИЕ – кирилско четвороевангелие од првата пол. на ⅩⅠⅠⅠ в. (1221?), 127 л. Од нив 79 л. се чуваат во Софија, НБКМ бр. 17 (307). Преостанатите 48 л. што изгореле во 1941 г. во Белград (НБС бр. 214) се достапни само во едицијата на Цонев. Именувано е според попот Добрејшо, најверојатно нарачувач на евангелието, кој се спомнува во неколку записи. Пронајдено е во Тулча, а претходно се наоѓало во Одрин, а уште пред тоа некаде во Западна Македонија. Препишано е во Северна Македонија од архаична јужномакедонска предлошка од повеќе писци со различни правописни навики. Евангелието е богато украсено со 87 иницијали и со портрети на евангелистите. Правописот е во основа двоеров, но без етим. разликување на еровите, а има и делови пишувани со едноеров правопис. Мешањето на носовките не е целосно спроведено, се наоѓа главно во глаголските форми, пред сè во аористот. Честа е вокализацијата на еровите (о, е) која се наоѓала веројатно веќе во предлошката, јатот се употребува и по шушкавите согласки (=5ша, 5лост6) слично како во најстарите глаголички текстови. ЛИТ.: Б. Цонев, Добрейшово четвероеванъгелие, среднобългарски паметник от ⅩⅠⅠⅠ век, София, 1906 (изд. на текстот, јазична анализа). Зд. Р.