ДАМАСКИНИ -. средновековен книжевен род, раширен во македонската книжевност и во другите словенски книжевности од ⅩⅤⅠ до ⅩⅠⅩ в. Неговата појава е поврзана со преводот на најпознатото книжевно дело на Дамаскин Студит – Сокровиште (шљхсаурÁз)??преведено од грчки на словенски јазици. Во почетниот период од преводот овој термин се однесувал исклучиво за текстовите од Дамаскин Студит, но подоцна кон нив се приклучиле и сите зборници што содржеле и текстови од други автори, па формирале зборници–дамаскини, кои не содржеле ниту едно негово слово. Главна карактеристика на дамаскините е стремежот да бидат напишани на разбирлив народен говор, со морално-поучна религиозна содржина. Внесувањето на народни црти во црковнословенскиот литературен јазик ги приближило дамаскините до широките читателски кругови. Делото на Дамаскин Студит е напишано на новогрчки јазик, содржи триесет и шест слова посветени на христијански празници и светители и доживеало бројни преводи и преписи. Првиот превод е направен во Македонија од пелагонискиот и прилепски епископ Григориј во ⅩⅤⅠ в. ЛИТ.: Петар Хр. Илиевски, Крнински дамаскин, Институт за македонски јазик „Крсте П. Мисирков”, Скопје, 1972; Радмила Угринова–Скаловска, Дамаскини, „Македонска книга”, Скопје, 1975. В. С. -А.