ОХРИДСКА ЕПАРХИЈА (535 – 1767) – постоењето на оваа епархија се поврзува со Јустинијана Прима (535). Во Охридската архиепископија била до нејзиното укинување. Во 1767 г. Цариградската патријаршија ја укинала и епархијата ја приклучила кон Преспанската, за да спречи секаков обид за возобновување на Охридската архиепископија. Патријаршискиот митрополит ја имал титулата Преспанско-охридски, иако имал седиште во Охрид. Архиереите од Бугарската егзархија (1872) ја носеле титулата Охридски. Меѓу двете светски војни од исти причини била преименувана во Битолско–охридска епархија. Денеска нејзината територија е во состав на Дебарско-кичевската епархија на МПЦ. ЛИТ.: Иван Снегаров, История на Охридската архиепископия, И–Ⅱ, второ фототипно издание, София, 1995; Р. Груји¢, Охридска архиепископија, во: Азбучник Српске православне цркве, Београд, 1993; Јо-ван Белчовски, Охридска архиепископија од основањето до паѓањето на Македонија под турска власт, Скопје, 1997. Рат. Гр. Републичките претседатели на СФРЈ во јули 1991 г. по средбата во Охрид бено дошла до израз на крајот од ⅩⅤⅠⅠ и во поч. на ⅩⅤⅠⅠⅠ в. Охридската архиепископија била изложена на напади од Вселенската патријаршија. По долги настојувања, Патријаршијата ја добила султановата наклонетост и на 16. И 1767 г. султанот Мустафа Ⅲ неканонски ја укинал Охридската црква. Сите нејзини епархии се нашле под јурисдикција на Патријаршијата, која вршела силна и планирана елинизација. ИЗВ. и ЛИТ.: ЦГАДА, ф. 52, оп. 1, д. 8, лл. 1-55; С. Димевски, Историја на Македонската православна црква, Скопје, 1989; И. Снегаров, Истори® на Охридската архиепископи®-патриарши®, Софиџ, 1995; А. Трајановски, Историја на Македонија, Скопје, 2005; Ј. Белчовски, Охридската архиепископија од основањето до забраната на нејзината дејност – 1767 година, Скопје, 2006. Ал. Тр.